Husmorferie med dramatikk

Vi dro avgårde i høstferien. Hanne, Arne, Ulf og meg. Det sku bi ti daga med mykje fliring. Ulf kunne vært nyhetkommentor og Stand Up komiker i beste sendetid på alle TV-kanaler. Hanne ... sjølveste Mor Theresa med omsorg for alle, det vær seg hund, katte, unga med og uten solkrem og solhatt me på tur. Ti-kokken til han Ulf e ett begrep – på do klokka ti hver dag – derav ti-kokken. Han kom veftan me nævan opp i ansiktet mett på flyplassen me ett overgitt uttrøkk i auan og sei: "Heidi, kjenn du kor tynt å dårli dopapir de har her på Flesland." Og sånn starta turen.

Ho Hanne tar seg go tid – kan ikkje stress, sist ute og i siste liten, og her vart tålmodigheten satt på prøve, og det vart mykje venting på ho, men vi va jo på ferie og tid hadd vi jo nok a.

Ho Hanne e ei arti jenta, impulsiv, så ho fant ut ho sku ta manikyr og pedikyr én time før vi sku ut på en bedre middag oppi fjellan. Så ho fòr avgåre, og vi vart enig om tid og sted kor vi sku plukk ho opp. På ett bestemt hjørne i storbyen Alanya. Ho forventa ei gul taxi som vane va, men denne kvelden hadd en kurdisk venn av Ulf ordna oss privat skyss i en mercedes, nåkka Hanne ikke vessta nåkka om, i og me ho fòr på manikyrn sånn i siste liten.

Så vart vi da henta i en hvitgrå mercedes og kjørt avgårde. Da vi nærma oss hjørnet med masse restauranter og turista, der ho skulle stå, ja, da ser vi ho ventanes styla og fin og speida etter ei gul taxi. Derpå han Ulf rulla ned vinduet og ropa med han greid: "Ka du tar for en sugetur?"

Gudsjelov for tena lady ...

Kleopatrastranda e cirka 3 km lang, folk og solsenger så lang du kan se. No ha' det seg sånn at det florerte med bleike, tynne russere – dem har inntatt Alanya i hopetall – ikkje kan dem englesk heller. Eg, ligganes på ei solseng med siste boka a ho Ragde, hadd nettopp duppe meg i vatnet, eller som han Ulf bemerka: "Å ja, du ha fått salta biffsnadderet ditt."

På grunn av enorme bølga den dagen gikk det ikkje an å bad – livsfarlig. Alle lå og sola seg med en Efes i handa, men ho Hanne va opptatt me å pass på at foreldran tok rede på at ongan va velsmurt og hadde solhatt på. Så no gikk ho på en sjekkerunde. Ho vart borte en god halvtime og kom tilbake, oppkava. Så bjynn ho å fortell, veiva med arman – ho hadd komme i kontakt med ei russerdama som sto og skreik og ropa. Ingen hadd brydd seg, ingen forsto ho, men det gjor Hanne. Det som va – va at ho hadd sett to hau duvanes i havet, langt der ute. Jau, Hanne så óg to hau i havsnød og tok affære. Alarmert folk og bartendera rundt seg. De ainner turistan meint det va ei bøye, eller to. Tilslutt som ho Hanne i kontakt me en servitør som visste a en båt, og så vart det tatt kontakt me politiet. Mens ho forklart oss, ser vi to politibåta, tre private cruisebåta i full speed. Og så kom det et helikopter flyganes med kamera i lav høyde. Full oppstandelse.

Vi såg ikkje at nån vart plukka opp, så eg og Ulf fant ut at vi berre sku pakk i hop og fær tilbake til leiligheten. Han Arne som e tunghørt i tillegg, lå og hørt på lydbok og hadde ikkje fått me seg dramatikken. Han forsto ikkje koffør vi sku fær sånn plutseli'.

Så det va ikkje før vi va innendørs at han vart forklart at vi risikert å få et millionsøksmål mot oss på grunn av utrøkkning av politibåta og helikopter før å redde to havsbøyer fra druktningsdøden.

Da sukka han Ulf dypt og inderlig, tok en slurk rødvin og sa sånn passe tørt: "Du Hanne, du ha ikkje vurdert å sjekk om det e bilde a deg på nettstedet "slitsom.com"?